Bikeraften op de Dommel
De ideale combinatie: opblaasbare kano en fiets
Met behulp van een trap sleep ik een volle, maar niet al te zware tas van de berging. Ik stap op mijn fiets en ik ga nog even snel na of ik alles heb meegenomen. Via een zandpad, kom ik na een paar minuten aan bij de Dommel, een kleine rivier die haar water van België tot aan ‘s-Hertogenbosch voert. Ik plof mijn backpack op de grond en haal mijn opblaasbare kano tevoorschijn. Enkele minuten later dobbert een fel gekleurde kano op het water. Om te zorgen dat ik op het eindpunt niet hoef terug te lopen, bind ik mijn fiets op de kano. Het is een ideale combinatie, alles over land kan met de fiets gedaan worden, alles over water met de kano. Het wordt ook wel bikeraften genoemd, en voor mij is het een van de meest ontspannen activiteiten die ik als het uitkomt kan doen.
Weg van de dagelijkse realiteit
De stroming van de watermolen nabij het opstappunt neemt mijn kano bij de hand. Ik vaar weg van de dagelijkse realiteit, en bevindt me plotseling in nagenoeg ongerepte natuur. Er drijft een verdronken egel voorbij, en ik probeer hem van dichtbij te bekijken, totdat ik besef dat de kano slechts van een dun laagje plastic is gemaakt. Grote zwermen vliegjes zoemen boven het wateroppervlak. Op sommige plekken is de vaarroute bijna dichtgegroeid, dit keer door planten die vanaf de bodem zijn gegroeid. Iedere zoveel weken bevindt ik me op deze route, om de gewenste dosis avontuur te absorberen tijdens het bikeraften. Er ligt een behoorlijk grote boom over het water, bezweken door de verraderlijke storm van een paar weken terug. Ik wurg me langs de takken en onder de natuurlijke brug.
Een muur van riet beperkt weliswaar mijn uitzicht, maar niet mijn motivatie
Plotseling is de Dommel een stuk wijder. Overhangende eikenbomen sieren het uitzicht, en de toppen roeren in de onvermoeibare stroming. Eens in de zoveel tijd spot ik hier een ijsvogel, maar vandaag heb ik minder geluk. Even later kom ik in de dans van de Dommel terecht, met een aanzienlijk aantal meanderende bochten. Een muur van riet beperkt weliswaar mijn uitzicht, maar niet mijn motivatie. Ik sluit mijn ogen, en luister naar de stilte. Een briesje streelt de rietbladeren, een vogel is druk aan het roddelen, en in de verte hoor ik een ruis van een snelweg. Ik nader het eindpunt.
Terug in de bewoonde wereld
Zodra ik dichtbij de plaatselijke visvijver aankom, drijven er blauwe metalen bierblikken in het water. Ik pluk ze uit het water, en schuif ze in de spaken van het wiel dat boven mijn schoot zit. Helaas neemt niet iedereen de natuur zo serieus. Even verderop, drijven er nog een aantal ingedeukte blikken, en even later nog meer. Enkele blikken zwermen tussen de bramenstruiken. De stekels kunnen mijn kano lek prikken, maar gelukkig kan ik met mijn pedel de blikken uit het water scheppen.
Ik vaar onder een brug door. Een fietser kijkt verward naar beneden, als hij een geel gevaarte onder zich door ziet glijden. Het geruis van de snelweg wordt langzaam aan steeds luider, totdat ik tegen de onderkant van de fly-over van de A2 aankijk. Ik ben weer terug in de beschaafde wereld, en trek mijn boot weer op het droge. Binnen enkele minuten zit de boot weer in de tas, en is de fiets weer gepromoveerd tot vervoersmiddel. #adventureawaits
Meer lezen over activiteiten? Je leest het hier